Stosownie do art. 108 ustawy Prawo o notariacie – notariusz w związku z dokonywaną w jego kancelarii czynnością ma prawo przyjąć na przechowanie, w celu wydania ich osobie wskazanej przy złożeniu lub jej następcy prawnemu, papiery wartościowe albo pieniądze w walucie polskiej lub obcej. Dla udokumentowania tych czynności notariusz sporządza protokół w formie aktu notarialnego.

ZALETY

To przede wszystkim skuteczne zabezpieczenie transakcji, jeżeli jedna ze stron chce się zabezpieczyć przed ewentualną niewypłacalnością kontrahenta. Łatwo to wywieść na przykładzie umowy sprzedaży, gdzie przejście własności nie zależy od zapłaty ceny, a notariusz zabezpiecza interes stron zamieszczając klauzulę o poddaniu się egzekucji – niemniej strona sprzedająca nigdy nie ma gwarancji, czy strona kupująca faktycznie dysponuje wystarczającym mieniem do wyegzekwowania ceny sprzedaży.

Natomiast w przypadku spisania protokołu przyjęcia do depozytu określonej kwoty pieniężnej – strona sprzedająca zyskuje pewność, że strona kupująca dysponuje odpowiednią ilością środków pieniężnych (w chwili sporządzania protokołu środki pieniężne muszą zostać zaksięgowane na rachunku depozytowym notariusza), natomiast strona kupująca ma możliwość umieszczenia określonych warunków wypłaty ceny sprzedaży, a w przypadku niedojścia do skutku planowanej umowy albo niespełnienia określonych w protokole warunków, kwota złożona do depozytu zostanie przelana na jej rachunek.
Tym samym w równym stopniu zabezpieczone są interesy obu stron. Co ważne, środki pieniężne wpłacane są bezpośrednio na rachunek bankowy notariusza, który “czuwa i ułatwia” przeprowadzenie rozliczenia płatności.

Obecnie obrót gospodarczy wykazuje również inne sytuacje, kiedy koniecznym narzędziem do zabezpieczenia interesu stron staje się depozyt notarialny, np. złożenie do depozytu dokumentów, informatycznych nośników danych bądź papierów wartościowych i tym samym uskutecznienie dokonywanych czynności od spełnienia warunków wynikających ze spisanego przez notariusza protokołu.